Zeg jij stop bij het vrijen?

Goodmorning!

Half zeven jongens, wanneer ik dit typ. Mijn favoriete tijd om wakker te worden, en in de week dat de jongens er niet zijn: te werken, meteen m’n bed uit te gaan en naar m’n paard te gaan, te wandelen of te vrijen, alles is fijner in de ochtend ? (voor mij dan he?)

En over dat vrijen wil ik het met je hebben. Want, als jij de moeder wilt worden die je voor ogen hebt. Die liefdevolle, veilige, krachtige, grappige moeder. Die moeder die weet wanneer er een grens gesteld moet worden en wanneer ze de teugels kan laten vieren. Die moeder die reageert vanuit liefde en vertrouwen en niet vanuit angst, dan is de slaapkamer een goeie om eens alert te zijn op jezelf.

Want, als je heel eerlijk bent, geef je dan altijd je grenzen aan wanneer je aan het vrijen bent? Stop je, wanneer je wilt stoppen? Dus als je aan het zoenen bent, aan het strelen en je denkt “hmm, dit is fijn” en je merkt dat de ander een stap verder wil en jij niet. Je wilt nog in het vrijen blijven, in het zachte, in het ineengestrengeld zijn, zeg je dat dan? Of als je alleen heerlijk uitgebreid wilt zoenen en verder niet. Zeg jij het dan? Geef je dan je grens aan?

Kijk, eenieder van ons is bang voor afwijzing. Dat hoort erbij, dat zit in je systeem ingebakken. Als baby betekende afwijzing namelijk geen voeding. En ja, zonder voeding ga je dood. Dus angst voor afwijzing kan voelen als levensbedreigend, als een red zone waar je niet in wilt.

En wanneer je, zoals ik, daar bovenop hebt meekregen in je jeugd dat jij degene bent die verantwoordelijk is voor de teleurstelling van de ander (en als de ander teleurgesteld is dan word je afgewezen en geven je hersenen het signaal “ahhh, ik ga dood!!”) Dat vrijt niet zo fijn, kan ik je zeggen. Ik ben meermalen over mijn grenzen gegaan, zonder dat de ander dat per se door had, hell zelfs zonder dat ik het door had! Ik stelde mijn grenzen, mijn verlangens, mijn behoefte, mijn wensen, mijn plezier ondergeschikt aan dat van de ander.

“Nou, oké”

“Ik vind straks vanzelf wel fijn”

“Dan zijn we er maar vanaf”

“Eigenlijk wil ik niet maar… “

En laat me nu niet in de steek he dames, ik ben écht, écht niet de enige. Dus steek je hand op (als niemand je ziet natuurlijk, want dit alleen al aan jezelf toegeven is een heldendaad) als je dit herkent. Een vinger mag ook. Mij mailen mag ook ?

Oké, het wordt wel een lange mail, blijf nog even bij me, oké?

Want, dat grenzen aangeven in bed, op je werk, aan je moeder (och man ja, aan je moeder) heeft álles te maken met hoe jij jezelf ziet. Alles! Dus wat maakt jou minder dan de ander waardoor jij letterlijk iemand toelaat in je lijf, je leven, je tijd, je ruimte wanneer de ander dat wenst en jij eigenlijk niet wilt?

En welk voorbeeld geef je dan aan je kinderen? Wat als jij je kinderen wilt leren dat ze oma niet per se een kus hoeven te geven, omdat ze zelf mogen bepalen over hun lijf en hun kussen. Welk voorbeeld geef je dan? En nee, natuurlijk zien ze je niet vrijen, maar ze voelen donders goed aan hoe jij jezelf ziet.

Inmiddels zeg ik stop wanneer ik wil stoppen. En dat is heerlijk! Weet je waarom? Omdat ik hierdoor weet dat ik op mezelf kan vertrouwen. Ik ben niet afhankelijk van de ander voor mijn gevoel van veiligheid of voor hoe ver ik wil gaan. Ik zeg stop. Dat maakt dat ik me krachtiger, fijner en lichter voel. Dat maakt dat ik me kan overgeven aan het vrijen, omdat ik weet dat wat er ook gebeurt, ík ben te vertrouwen in het niet over mijn grenzen heen gaan.

Oké, ook in het verzenden van een mail zit angst voor afwijzing. Als je tot hier hebt gelezen dan vind ik dat al heel tof. Ik hoop dat het niet te wazig is en dat je er wat aan hebt.

Laat je hieronder weten wat voor inzicht dit blog je heeft gegeven?

Liefs, Damiët

Shit shit, vergeet ik helemaal m’n supergave Masterclass te benoemen. Oeps.

Komt ie:

Maandag 12 april (yep, aanstaande maandag), van 20u30 tot 21u30 de Masterclass “Word de moeder die je wél wilt zijn”. Ik geef je 5 essentiële inzichten over hoe je zorgt dat de pijn, het verdriet uit je jeugd niet doorgegeven wordt aan je kinderen. Want, simpelweg “niet herhalen wat mijn moeder deed” is niet genoeg. Dan ben je alleen maar bezig met wat je niet wilt. En man, wat is het fijner om te leren hoe je het wel wilt. Klik even op de link en meld je aan. Welkom, welkom!!

Gratis Masterclass: Word de moeder die je wél wilt zijn – Ferme Vrede