Jij hebt niet het goede voorbeeld gehad

NIET DE GROENE!!
Einde van de dag, je hebt de kinderen opgehaald van de bso. Je staat er alleen voor vanavond en tijdens het eten begint het al. De pasta was niet van die slierten, maar macaroni. Dat vond hij twee weken geleden lekker, niet vandaag! En hij wilde: “de GELE beker, MAMA!! NIET DE GROENE!!! IK WIL NU NU NU DE GELE BEKER!!!”

Meebewegen
Zuchtend pak je de gele beker. Je bent moe, je hebt hard gewerkt vandaag en dat je er alleen voor staat werkt niet mee. “Meebewegen, hij is gewoon moe, het was een lange dag”: zeg je tegen jezelf. Tergend traag en met veel geschreeuw over wat jij allemaal MOET beweeg je met het spul richting bed. Het avondritueel wordt steeds onderbroken omdat er “NIKS GOED GAAT MAMA” en dan ben je ook nog eens een stomme mama.

En dan nu NORMAAL DOEN!
Je telt tot tien, je houdt je adem in, je blaast nog weer eens uit. Je gedachten schieten alle kanten op. Hoe moet je dit aanpakken, zonder boos, zonder straffen, onvoorwaardelijk? Je doet je best om je aandacht te verdelen over de kinderen, maar je voelt je uit elkaar getrokken. De ‘braafste’ van het stel krijgt de minste aandacht. Je baalt. “Hij is gewoon moe, hij moet gewoon slapen”, zeg je opnieuw tegen jezelf. Maar het helpt niet. Je geduld raakt op en voor je het weet sta je met snuivende neusgaten voor ze: “Als jullie nog een verhaal willen, dan MOET JE NU NORMAAL DOEN!! ANDERS GAAN JULLIE MAAR ZELF SLAPEN!”

Van voornemen naar falen
Je schrikt! Er komen tranen in je ogen. Je had je onderweg naar huis vanmiddag nog zo voorgenomen om anders, liefdevol en met begrip, te reageren wanneer het ‘hommeles’ was. Want heel eerlijk, het is niet de eerste keer dat het zo gaat. En ook niet de eerste keer dat je je hebt voorgenomen dit anders te doen. Wanneer de kinderen eindelijk slapen vraag je je af waarom je nou zo doet. Eigenlijk weet je wel dat boosheid en drift geen ‘wangedag’ is, of per se vermoeidheid. Het is een poging van jouw kind om te ontladen, om zich te ontdoen van alle indrukken. Waarom reageer je dan zo boos?
“Ik heb nooit het goede voorbeeld gehad”, denk je bij jezelf.

Smoesjes!
Ja, dat is waar. Je hebt niet meegekregen om begripvol op boosheid of drift van je kind te reageren. Je werd zelf waarschijnlijk vaak naar je kamer gestuurd. Of er werd verteld dat moest ophouden met huilen of tot tien tellen wanneer je boos was. Zoals vele klanten van mij.
En hoe lang mag je die kaart nog inzetten van jezelf? Hoe lang mag jij dit zinnetje nog gebruiken om niet tot actie te komen?

Nou en!
Jij hebt niet het goede voorbeeld gehad, dat klopt.
Betekent dat automatisch dat jij je wens om het anders te doen maar overboord moet gooien? Dat jij jouw kinderen niet die emotionele veiligheid kunt bieden? Dat jij niet die veilige haven voor ze kunt zijn waar ze altijd terecht kunnen? Zonder oordeel. Met liefde, begrip en een fijn luisterend oor? Betekent dat het echt?

Koesteren of actie?
Wat mij betreft hoef jij niet je moeder of je vader achterna. In mijn praktijk zie ik veel ouders die een andere weg kiezen en de ouder worden die ze willen zijn, zonder dat ze zelf dat voorbeeld ooit gehad hebben.
Wat mij betreft kun je jouw wens om zo’n betere ouder te zijn, koesteren tot in den treure – of nu actie ondernemen en ‘m na gaan leven. Zodat je blij bent met jezelf. Zodat je tevreden bent over hoe jij op je kinderen reageert. Zodat je je schuldgevoel kunt uitzwaaien en je met gemak en liefde op alle emoties van je kind reageert. Zodat je een bewuste keuze maakt voor het wel of niet overhandigen van de gele beker, omdat je weet wat jij en wat jouw kind op dat moment nodig hebben.

Neem jij actie? Meld je dan nu aan voor een sessie van een half uur met mij. Binnen dat halve uur weet jij spot on wat jij te doen hebt om voor jouw kinderen een emotioneel veilige haven te zijn.

Meld je aan via Ja ik neem actie – gratis sessie