Warm nest

Warm nest
“Kijk, weet je, ik kom zelf niet uit een warm nest en wil mijn kinderen dat wel geven. Maar het lijkt me maar niet te lukken! Ik heb engelengeduld, er mag steeds van alles, vooral wat ik vroeger niet mocht, maar dan ineens wordt het me te veel en ontplof ik! En dan niet een beetje, maar dan zeg ik gemene dingen, ga ik hard praten, schreeuwen soms en er gaat weleens iets stuk.”

Oeps…

Hierdoor gaf ze zichzelf een dikke onvoldoende voor “het bieden van een warm nest” en als ze haar schuldgevoel een cijfer moest geven op een schaal van 0-10 waarbij 0 “niks aan de hand” is, dan gaf ze zichzelf een 8. “Nee een 9, nee eigenlijk een 10.”

Herkenbaar?

Weet dan dat wanneer jij je kinderen iets wilt bieden, dat jij van huis uit niet hebt ervaren, is als voor het eerst fietsen. Maar dan al meteen je fiets volgeladen met kind(eren), boodschappen en je eigen rugzak. Je weet waar je naartoe wilt (warm, fijn, veilig nest) en je hebt een vervoersmiddel (bijvoorbeeld omdat je één en ander gelezen hebt over ouderschap dat bij jouw ideeën aansluit).

Alleen, je hebt ook nog je eigen rugzakje (gezin waar je uit komt), er moeten boodschappen gedaan worden (en nog tig andere dagdagelijkse zaken) en je kinderen, ha ja, die zijn er gewoon al. Het is niet zo dat je even lekker hebt kunnen oefenen voordat ze kwamen, je zit meteen middenin. Ahum, succes ermee!

Wat te doen?

Wees waanzinnig lief voor jezelf, want vallen, dat gaat gebeuren. Zoals deze moeder ook merkte.
Én, heel belangrijk, haal je kritische blik er af. Wanneer je steeds tegen jezelf zegt “niet goed genoeg” dan vult dat jouw ruimte op, in je hersenen, in je lijf, dan is dat steeds wat je denkt. Daardoor is er geen ruimte om na te denken over wat je anders wilt, wat je daarvoor nodig hebt en hoe je dat kunt doen. Dus, wees aardig voor jezelf, schuif je kritische blik aan de kant en onderzoek wat je anders wilt. Werkt er iets aan je fiets niet fijn, mogen er boodschappen af, kan je rugzakje leger?