Toffe sneakers, flink eigenwijs en vastbesloten mijn kinderen op te voeden zonder dreigen, zonder straf.
Dat was zo’n beetje het begin van mijn moederschap.
Daar liep ik. Toffe sneakers, flink eigenwijs en vastbesloten mijn kinderen op te voeden zonder straf of dreigen. Als één van de eersten in mijn directe omgeving, was ik voor een aantal vriendinnen inspirerend op het gebied van onvoorwaardelijk ouderschap.
Ondertussen voelde ik me klein en onzeker. Wist ik veel. Ik had bij de geboorte van mijn eerste, een prachtige zoon, een bak aan moederliefde meegekregen en een portie leeuwinnenbloed. Verder taste ik behoorlijk in het duister.
Dat gevoel, van liefde en bescherming werd gecombineerd met:
- een redelijk complexe relatie met mijn eigen moeder
- adviezen die niet aansloten bij mijn wensen, bij wat ik voelde
- een strenge stem in mezelf die vond dat ik alles goed moest doen
- een groot verlangen om mijn kinderen op te voeden zonder straf, time-outs of andere narigheid
Ik wilde een goede moeder zijn en de lat lag hoog.
Een zoektocht begon
Ik las van alles! Over opvoeden zonder straffen, over onvoorwaardelijk ouderschap, moederschap vanuit je hart en communiceren met je kind. Mijn hart juichte, die kant wilde ik op! Alle tips die ik las, over spel met je kind, aandacht voor je kind en luisteren naar je kind, begreep ik! Het haakte aan op wat ik wist vanuit mijn werk als coach en mindfulnesstrainer.
Vanuit vertrouwen en plezier met elkaar omgaan. Ik zou die warme, fijne moeder zijn. Die moeder waarvan mijn kinderen zouden voelen, zij geeft ons alle ruimte. Bij haar mogen we onszelf zijn en ze houdt altijd van ons.
Dat viel tegen! Er zijn weinig plekken waarin je zo geconfronteerd wordt met jezelf, als in het ouderschap.
Ik las vooral over hoe je met je kind om moest gaan. Dat begreep ik heel goed! Mijn vraag bleef echter: Wat deed ik dan met mijzelf?
Wat deed ik met mijn emoties wanneer zij een driftbui hadden, teleurgesteld waren of niet deden wat ik wilde? Wat deed ik met mijn gevoel van machteloosheid, dat hoog op kon lopen, wanneer het huilen niet stopte?
Daarbij ontdekte ik dat niet alleen mijn kinderen, maar ook ik in de categorie ‘gevoelig en temperamentvol’ passen. Ik hou niet van de labels en noem toch deze woorden, omdat jij dan precies weet wat ik bedoel.
Ik liep op eieren, ik wilde beslist niet dat mijn kinderen last zouden krijgen van MIJN gevoelens. Daar waren zij immers niet verantwoordelijk voor.
Ik voelde me soms moedeloos, met alles wat ik wist, was ik toch niet die fijne moeder die ik wilde zijn. Stiekem dacht ik weleens: ‘arme kinderen, met zo’n moeder’.
Toen ging ik het anders doen
Steeds dat rotgevoel over mijn moederschap! Het moest toch anders kunnen?
Het was mij heel duidelijk dat de sleutel tot verandering ikzelf was.
Ik zocht hulp en ging aan de slag. Ik leerde vriendelijk en liefdevol te zijn naar mijzelf. Ik leerde omgaan met mijn gevoeligheid en mijn temperament. Ik gaf mezelf het begrip, de empathie en de zorgzaamheid voor mijn eigen emoties, zoals ik dat ook aan mijn kinderen wilde geven. Ik was inderdaad de sleutel tot een onvoorwaardelijke en liefdevolle verbinding met mijn kinderen!
Zoals ik me in mijn hart voel kan ik ook met ze omgaan!
Door zorg te dragen voor mijzelf, door aan de slag te gaan met mezelf, kwam er een verandering.
Ik was eindelijk die fijne moeder die ik wilde zijn.
Ik hervind de kalmte wanneer het pittig is. Ook wanneer ik niet lekker in mijn vel zit ben ik de veilige basis waar mijn kinderen altijd terecht kunnen.
Grenzen geef ik liefdevol aan, en met alle geduld ga ik om met hun eventuele protest en teleurstelling. Ik schakel van speels naar heel duidelijk, naar zacht en grappig, en vind zo elke keer precies de toon die mijn jongens en ik nodig hebben. Schreeuwen en verwijten zijn verleden tijd.
Klinkt dat té ideaal? Het wil niet zeggen dat ik niet meer geraakt word wanneer ze emotioneel of opstandig zijn. Maar nu ben ik tevreden en trots op mezelf om hoe ik daarmee omga. Ik zorg goed voor mezelf, waardoor mijn emoties niet meer als olie op het vuur zijn. Ik ben die fijne moeder, waar ze zichzelf kunnen zijn en waarvan ze voelen: er wordt altijd van me gehouden.
We hebben het goed met elkaar. Het is oprecht gezellig. Wat je nu hoort bij mij thuis, is zingen. Grapjes en gegiechel en keihard lachen. En toneelspel, waarbij ze hun uiterste best doen om mij voor de gek te houden en ik hier natuurlijk elke keer opnieuw intuin.
Wat je moet weten voordat je met mij in zee gaat:
Mijn visie
De wijze waarop je met je kinderen omgaat weerspiegelt veelal hoe je met jezelf omgaat. Wanneer het je wens is om met mildheid (nee, niet grenzeloos) en compassie met je kinderen om te gaan, geef jezelf dit dan eerst.