Wat een pompoen met ouderschap te maken heeft

Ik heb een beslissing te nemen over een verandering die ik wil in mijn praktijk. En dan geen beslissing over de kleur van m’n site of de inrichting van mijn kantoor, maar beslissing die wat “innerlijk werk” vraagt, zogezegd. Een beslissing waardoor ik nog meer vanuit mijn hart mag werken en waardoor ik meer gemak en plezier ga ervaren in mijn praktijk. Zo’n beslissing gaat nooit zomaar, zonder hobbels of zonder tranen (voor wie het nu te zweverig is, blijf nog even lezen, straks vertel ik over de pompoen. En een pompoen is super concreet!).

Eerst even naar jou, jij hebt ook dingen los te laten om meer plezier en gemak in je ouderschap te ervaren. Misschien de kritiek uit je omgeving of de manier waarop je zelf bent opgevoed of misschien wel je overtuiging over jouzelf als moeder.

Nu zag ik de afgelopen dagen steeds voor me hoe ik met mijn oudste, 2 pompoenen had leeg geschraapt en klaargemaakt voor Halloween. Want zoals je een pompoen klaarmaakt om er een lichtje in te zetten, zo doe je innerlijk werk om meer plezier en lichtheid in je ouderschap te ervaren.

Je snijdt eerst de deksel eraf, je maakt de pompoen aan de bovenkant open. Zoals jij ook opengaat, eerst alleen aan de bovenkant. Je praat over wat je dwarszit en op die manier heb je al meer zicht op wat er van binnen speelt. Dan komen de grote brokken met draden en pitten aan bod. De eerste stukken gaan redelijk, het is een viezig werkje, maar het komt eruit. Zoals bij het innerlijk werk, na het vertellen van je verhaal, ook de gevoelens naar boven komen. Er is boosheid, frustratie en er komen tranen.

En dan, dan komt het schrapen. Er zitten nog draden aan de wand van de pompoen die niet echt lekker loslaten. Dat is dat laatste beetje, waarvan je eigenlijk denkt dat het al klaar is. Die troep heeft de neiging je te overvallen als ouder. Het ene moment heb je engelengeduld met je kids en het volgende moment schiet je uit je slof, met schreeuwen en al! Huh?? Wat was dat?? Yep, de laatste restjes van je pompoen. Maar, met wat precisiewerk, met doorzetten en met blijven schrapen is uiteindelijk de wand van de pompoen ook schoon.

Time to shine!!! Je maakt gaten in de pompoen, voor de ogen en een mond en je zet de kaars erin.

Zo zal het plezier in het ouderschap ook van binnen naar buiten stralen, wanneer je de monsters uit het verleden, de kritische stemmen en het gevoel te falen hebt opgeruimd. Dan komt de kaars, het zelfvertrouwen, het plezier, de pure joy als je je kinderen ziet of aan ze denkt. Dat straal je uit en zo zal je ook tegen ze spreken.

Wat mijn praktijk betreft ben ik met het schraap werk bezig, het laatste stukje. En dat doe ik niet alleen, ik heb hulp gevraagd van een fijne coach. Je hoeft dit soort dingen namelijk niet alleen te doen, dan duurt het langer en kom je er wellicht niet uit. Zonde!!

Kun jij ook wel wat hulp gebruiken? Word je nog te vaak overvallen door je “monsters” waardoor je ineens uit je slof schiet en staat te schreeuwen? Daar waar je je echt had voorgenomen dat niet te doen? Mail me dan info@fermevrede.nl. Dan gaan we samen schrapen en een kaars aansteken ?