Lieve thuisonderwijzer

Ha lieve thuisonderwijzer,

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar het thuisonderwijs begint mij een beetje de keel uit te hangen. De kinderen zoveel thuis vind ik heerlijk. Maar dan niet het gedoe van thuisonderwijs en alles wat daarbij komt kijken.

Ik zie het ook bij de moeders die ik begeleid, bij de mensen om me heen. Moeders, vaders, kinderen, voor iedereen zitten er meer en meer dagen tussen waarbij je je er echt een beetje doorheen worstelt.

De kans is groot dat er gedoe ontstaat tussen jou en je kind over schoolwerk.

Over:

· Wat af moet.

· Eerst je schoolwerk af, dan pas mag je…

· Nu zitten en je schoolwerk doen anders dan…

· Het overstuur raken van je kind (wordt nou eerst rustig, anders kan ik je niet helpen).

· Over willen uitleggen en het gevoel hebben dat je kind niet luistert.

Een stressvolle situatie waarbij je zelf ook nog probeert het werk dat jij te doen hebt af te krijgen. En in tijden van stress val je gemakkelijk terug op wat jij van huis uit gewend bent. Precies dat wat jij niet wilt! Dag bewust, onvoorwaardelijk ouderschap! Hallo, oude, eigen opvoeding…

Je hoort ineens je vader en schrikt ervan. Je zegt dingen waarvan je achteraf denkt “wow, dat kreeg ik als kind ook altijd te horen”. Je weet nog hoe dat voor jou toen was en je voelt je meteen schuldig. Zo’n rotgevoel wil jij je kinderen niet geven!

Wees dan, juist in deze tijden, mega aardig voor jezelf. In tekst, in gedachten, in handelingen. Dus, wanneer je jezelf op je aller lelijkst hebt gezien en je hier rot onder voelt: zeg iets aardigs tegen jezelf. Neem de tijd tot de lelijkheid gezakt is. Bied je kinderen je verontschuldigingen aan. Doe iets fijns samen.

Onderzoek ondertussen of je wat van de stress kan laten afnemen. Kun je coulant zijn in wat er af moet, kun je je kinderen even helpen met iets, de teugels laten vieren, tussen schoolwerk door even stoeien, een spel, gek rennen buiten, verstoppertje spelen, tikkertje, wat dan ook?

Welke overtuigingen kun jij loslaten? Onderzoek hoe vatbaar jij bent voor termen als “achterstand”. Welke druk ervaar jij vanuit school, vanuit je omgeving en vanuit jezelf om je kinderen elke dag het schoolwerk af te laten hebben? En kun je daar regie over nemen? Zodat jij, samen met je kind, het tempo gaat bepalen, de stress laat afnemen, het plezier laat toenemen?

Een beetje een hak-op-de-tak deze keer volgens mij.

Ik hoor graag of het je ergens raakt.

Liefs, Damiët